| 1 |
Beja saimīnīks, – |
Bieja sajmijniks, – |
Był gospodarz, |
|
|
|
|
| 2 |
jis ni cīši vacs, ni jauns, tai vēļ pusmyuža cylvāks, – |
jis ni ciszi wacs, ni jaŭns, taj wial puś myŭża cyłŭaks, – |
ani bardzo stary, ani młody, – jeszcze półwieczny człowiek, – |
|
|
|
|
| 3 |
a jis apzalaide i nagrib struoduot nikuo! |
a jis ap-załajdia i nagrib strodot’ niko! |
ale opuścił się i nie chciał pracować! |
|
|
|
|
| 4 |
Guļ jis, guļ iz vītys i aizagribējs āst, a tak kai dorba nastruoduoja, nikas jam āst i nadūd! |
Gul jis, gul iz witys i ajza-gribiejś aśt’, a tak kaj dorba na strodoja, nikas jam aśt’ i nadud’! |
Leży on, leży na łóżku i zachciało się mu jeść, a tak jak roboty nie robił, tak nikt mu jeść nie daje! |
|
|
|
|
| 5 |
Nu, soka, šys mierškys jau zemē! |
Nu, soka, szys mierszkys jaŭ ziamia! |
No, mówi, umrę już! |
|
|
|
|
| 6 |
Guļ jis i namiers zemē, a āsti gribējs! |
Gul jis i namierś ziamia, a aśti gribiejś! |
Leży nie umiera, a jeść się chce!” |
|
|
|
|
| 7 |
Dīvs redz, kū jau darēt [dareit] ar jū?... |
Diŭs riadź, ku jaŭ dariet ar ju?... |
P. Bóg widzi, co tu robić z nim?... |
|
|
|
|
| 8 |
Pīsīņ [pīsīn] stričeiti peirāgu i pa grīztim izlaiž jau iz juo pretim viersum. |
Pi-siń stricziejti piejragu i pa griźtim iz-łajż jaŭ iz jô prietim wiersum. |
Przywiązuje na sznureczku kukiełkę i po stragarzach spuszcza ku niemu. |
|
|
|
|
| 9 |
Jis paplēš acs, verās, ka peirāgs, – |
Jis paplesz aćś, wieras, ka piejrags, – |
Otwiera on oczy, widzi kukiełkę, – |
|
|
|
|
| 10 |
nu, jis snazās, grib dasniegt, a Dīvs vyss palaiž i atraun, palaiž i atraun, – |
nu, jis snazas, grib da-śniagt, a Diŭs wyss pałajż i at-raŭn, pałajż i at-raŭn, – |
sięga, chcę dosięgnąć, a p. Bóg wciąż spuści i cofnie, spuści i cofnie, – |
|
|
|
|
| 11 |
jis snazās, giusta, a navar sagiut! |
jis snazas, giŭsta, a nawar sa-giŭt’! |
on sięga, chwyta, a nie może uchwycić! |
|
|
|
|
| 12 |
Jau Dīvs i dalaiž kluotu, a sagiusta, a sagiut navar! |
Jaŭ Diŭs i dałajż kłotu, a sa-giŭsta, a sa-giŭt’ nawar! |
Już p. Bóg blizko spuszcza, ale złapać nie można! |
|
|
|
|
| 13 |
Ka jis jau pīkusa, tūlaik Dīvs dalaide jam, ka jis kimusu atkūde i tiuleņ atruove nu juo. |
Ka jis jaŭ pi-kusa, tułajk Diŭs da-łajdia jam, ka jis kimusu at-kudia i tiŭleń at-rowia nu jô. |
Skoro się zmęczył, wtedy p. Bóg pozwolił mu kąsek odgryźć, ale zaraz i cofnął kukiełkę. |
|
|
|
|
| 14 |
Jis soka: „Ok Dīveņ, Dīveņ, īdūd tu maņ i vēļ atkūst!” |
Jis soka: „Ok Diwień, Diwień, i-dud’ tu mań i wial at-kuśt’!” |
On mówi: „och Boże, Boże, daj ty mi jeszcze ukąsić!” |
|
|
|
|
| 15 |
Dīveņ par šaļtim, vēļ jam īdeve atkūst! |
Diwień par szaltim, wial jam i-diewia at-kuśt’! |
Bóg po chwili, jeszcze mu dał ukąsić! |
|
|
|
|
| 16 |
Jis soka: „Ai kaids lobs beja! |
Jis soka: „Aj kajds łobs bieja! |
On mówi! „Ach, jakie to dobre było, |
|
|
|
|
| 17 |
es i vysu apāstu!” |
eś i wysu ap-astu!” |
zjadłbym wszystko!” – |
|
|
|
|
| 18 |
A Dīvs jam dalaiž i atraun, – |
A Diŭs jam dałajż i at-raŭn, – |
A p. Bóg spuszcza i cofa, – |
|
|
|
|
| 19 |
nūzamūceja gluži, ka jam krāklys slapnys nūsveida nu svīdru. |
nuza-mucieja głużi, ka jam krakłys słapnys nu-świejda nu świdru. |
zmęczył się zupełnie, aż się zapocił i koszula była mokra od potu. |
|
|
|
|
| 20 |
Nu, vot Dīvs dalaide jau jam, kab jis apāstu vysu, a jis soka tai: |
Nu, wot Diŭs da-łajdia jaŭ jam, kab jis ap-astu wysu, a jis soka taj: |
Wtedy p. Bóg spuścił kukiełkę i pozwolił zjeść wszystko, a on mówi tak: |
|
|
|
|
| 21 |
„Ak, paļdis Dīvam, koč pīra i mugora slapne [slapni] nūsveiduse, vys aiziežu drusceņu!” |
„Ak, paldis Diwam, kocz pira i mugora słapnia nuświejdusia, wyss ajz-jeżu druścieniu!” |
„Ach, dzięki Bogu, choć łeb i grzbiet mokry, spociłem się, ale zjadłem troszeczkę!” – |
|
|
|
|
| 22 |
A Dīvs atsoka tai iz jū: „Vot cylvāks, nagribādams maizis peļnēt [pelneit], tu acaguli [atzaguli] miert zemē! |
A Diŭs at-soka taj iz ju: „Wot cyłŭaks, na-gribadams majzis pielniet’, tu aca-guli miert’ ziamia! |
A p. Bóg odpowiada mu tak: „Ot, człowieku, nie chciałeś na chleb zarabiać i położyłeś się, żeby umrzeć! |
|
|
|
|
| 23 |
A tu i nanūmyri i āst aizagribēji i cik tev mūku beja, cikom tu dabuoji ītuo peirāga! |
A tu i na-numyri i aśt’ ajza-gribieji i cik tieŭ muku bieja, cikom tu daboji ito piejraga! |
A tyś nie umarł i jeść ci się zachciało i musiałeś się namęczyć, aż dostałeś tą kukiełkę! |
|
|
|
|
| 24 |
Pastruoduosi da svīdra, tai i paiessi da seitu i vasals byusi, a bez laika nanumiersi zemē! |
Pa-strodosi da świdra, taj i pa-jeśsi da siejtu i wasałs byŭsi, a biez łajka nanumiersi ziamia!” |
Pracuj do potu, to będziesz jeść do syta i zdrów będziesz, a bez czasu nie umrzesz! |
|
|
|
|