| 1 |
Beja divi ītalis i tai vīnai cīši beja griuts dzeivuot, ka beja moza saime, nabeja kam struoduot. |
Bieja diwi italis i taj winaj ciszi bieja griŭts dziejwot’, ka bieja moza sajmia, na bieja kam strodot’. |
Były dwie bratowe i jedna z nich miała ciężkie życie, gdyż w chacie rodzina była nieliczna i nie było komu pracować. |
|
|
|
|
| 2 |
Jei atskrīņ [atskrīn] iz sātu, pastruodoj dorbu, nu sātys skrīņ [skrīn] iz teirumu pļaut i otkon nu teirumu skrīņ iz sātu. |
Jej at-skriń iz satu, pa-strodoj dorbu, nu satys skriń iz tiejrumu plaŭt’ i otkon nu tiejrumu skriń iz satu. |
Ona przyleci do chaty, porobi robotę, z cbehaty leci na pole żąć i znowu z pola leci do chaty... |
|
|
|
|
| 3 |
Aizīt jei [jai] tymss i palīc [palīcs] jei [jai] bierneņč [bierneņš] teirumā! |
Ajz-it jej tymss i pa-lić jej biernieńcz tiejrumâ! |
Sciemniło się i zostało jej dzieciątko w polu! |
|
|
|
|
| 4 |
Īguodoj jei, ka navā bārna sātā, nūtak jei atpakaļ iz teiruma i atrun sovu bierniņu, ka engelīši leigoj jū zalta šyupeleitī, ar zalta obeileiti karinoj i dzīd leiguodami: |
I-godoj jej, ka nawa barna satâ, nu-tak jej atpakal iz tiejruma i at-run soŭu bierniniu, ka engieliszi lejgoj ju załtâ szyŭpielejtȋ, ar załta obielejti kajrinoj i dzid lejgodami: |
Przypomniała sobie, że niema dziecka w domu, bieży na pole i znajduje, że dzieciątko jej aniołkowie huśtają w złotej kołysce, złotem jabłuszkiem bawią i śpiewają huśtając: |
|
|
|
|
| 5 |
„Ucej, lulej, aizmierstys bierneņč [bierneņš] muotei!” – |
„Uciej, lulej, ajzmierstys biernieńcz motaj!” – |
Husiu, lulu, zapomniane przez matkę dzieciątko!” – |
|
|
|
|
| 6 |
Ka datecēja muote, to atdeve jej [jai] tū bierniņu ar vysu šyupeleiti i ar obeleiti. |
Ka da-tiecieja motia, to atdiewia jej tu bierniniu ar wysu szyŭpielejti i ar obielejti. |
Skoro matka przybiegła, to oddali jej to dziecko z kołyską i z jabłuszkiem. |
|
|
|
|
| 7 |
Vot tai ūtrai ītaļai treik žāl, – |
Wot taj utraj italaj trejk żał, – |
A tej drugiej bratowej zazdrość, – |
|
|
|
|
| 8 |
pajem jei sovu bārnu, nūnas iz teirumu i pamat tī, atskrīņ [atskrīn] iz sātu, struodoj dorbu, struodoj i soka jei tai: |
pa-jem jej soŭu barnu, nu-nas iz tiejrumu i pa-mat ti, at-skriń iz satu, strodoj dorbu, strodoj i soka jej taj: |
bierze ona swoje dziecko, niesie w pole i zostawia tam, – przybiega do domu, robo robotę i mówi tak: |
|
|
|
|
| 9 |
„Ok, kai maņ dorba daudz! i bierneņč [bierneņš] muns palyka, neikod [nikod] skrīt pakaļa!” |
„Ok, kaj mań dorba daŭdź! i biernieńcz muns pałyka, niejkod skrit’ pakala!” |
„Och, jak u mnie dużo roboty! i dzieciątko moje zostało, niema czasu lecieć po nie!” |
|
|
|
|
| 10 |
Nūskrīņ [nūskrīn] jei zam vokora pakaļ i atrun ka bārnu leigoj valni i klīdz leiguodami: |
Nu-skriń jej zam wokora pakal i atrun ka barnu lejgoj wałni i klidz lejgodami: |
Bieży ku wieczorowi i znajduje, że dziecko huśtają dyabli i wrzeszczą huśtając: |
|
|
|
|
| 11 |
„U-u, mozīs bārns, teišam pamastys!” – |
„U-u-, mozis barns, tiejszam pamastys!” – |
„U-u, małe dziecię, zostawione umyślnie!” |
|
|
|
|
| 12 |
Jei cik atjēme nu tuos leiguošonas nu inaidnīku, poša nūzabeida i bārnu nūmūceja i obi nūmyra. |
Jej cik at-jemia nu tos lejgoszonas nu inajdniku, posza nuza-biejda i barnu nu-mucieja i obi nu-myra. |
Z trudem je odebrała od nieprzyjaciół, sama się wystraszyła i dziecko się namęczyło i obydwoje z tego umarli. |
|
|
|
|