| 1 |
Saimijnīks [saiminīks] nūguoja uz mežu kūku laseitu deļ steipu, kur trauks steipoj. |
Sajmijniks nu-goja uz mieżu kuku łasiejtu diel stiejpu, kur traŭks stiejpoj. |
Gospodarz poszedł do lasu po drzewo na obręcze, któremi się naczynia obija. |
|
|
|
|
| 2 |
Staiguoja jis, staiguoja, cikom pīlosa tuos kūku, – |
Stajgoja jis, stajgoja, cikom pi-łosa tos kuku, – |
Chodził on, chodził, nim nabrał tego drzewa, |
|
|
|
|
| 3 |
aizīt jam tyms [tymss], navar iz ceļa iztikt, – |
ajz-it jam tyms, nawar iz ciela iz-tikt, – |
zrobiło się ciemno, nie mógł trafić na drogę, – |
|
|
|
|
| 4 |
kū ta jam darēt [dareit]? |
ku ta jam dariet’? |
co miał robić? |
|
|
|
|
| 5 |
Sakur jis guņteņč [guņtenis ?] i sēd sildēdams i peipadams, – |
Sa-kur jis guńtieńcz i siad’ sildiedams i piejpadams, – |
Rozniecił ogień i siadł grzejąc się i kurząc fajeczkę, – |
|
|
|
|
| 6 |
verās, atīt cylvāks iz jū i soka: |
wieras, at-it cyłŭaks iz ju i soka: |
patrzy, przychodzi ku niemu człowiek i mówi: |
|
|
|
|
| 7 |
„Vasals bruoleit!” |
„Wasałs brolejt”! – |
„Czyś zdrów, bracie!” – |
|
|
|
|
| 8 |
„Vasals!” – |
„Wasałs!” – |
„Zdrów!” – |
|
|
|
|
| 9 |
„Voi pījemsi tu mani pi guņtenis?” – |
„Woj pi-jemsi tu mani pi guńtieniś?” – |
„Czy przyjmiesz mnie do ognia?” – |
|
|
|
|
| 10 |
„Deļ kam! Sildētīs!” – |
„Diel kam! Sildietiś!” – |
„Czemu nie? Grzej się!” – |
|
|
|
|
| 11 |
„Tu mane nazabeist”, soka tys cylvāks, „es asmu tev bruoļs!” – |
„Tu mania naza-biejst”, soka tyś cyłŭaks, ”eś asmu tieŭ brols!” – |
„Ty mnie się nie bój”, mówi ten człowiek, „ja jestem twój brat!” – |
|
|
|
|
| 12 |
„Kaiže tu maņ bruoļs esi, ka es pi muotis vīns dāls?” waicoj tys saimijnīks [saiminīks]. |
„Kaj-że tu mań brols esi, ka eś pi motis wins dałs?” wajcoj tys sajmijniks. |
„Jakże możesz być moim bratem, skoro ja jestem jeden u matki?” – pyta gospodarz. |
|
|
|
|
| 13 |
Vot jis jem stuostēt tys cylvāks, ka jūs muote, vēļ jei nabeja guojuse pi veira, jauna vēļ meita, – |
Wot jis jem stośtiet’ tys cyłŭaks, ka jus motia, wial jej nabieja gojusia pi wiejra, jaŭna wial mejta, – |
Wtedy zaczyna opowiadać ten człowiek, że ich matka będąc jeszcze młodą dziewczyną, |
|
|
|
|
| 14 |
jei dadzeivuojuse i jei nūgubēja jū, – |
jej dadziejwojusia i jej nu-gubieja ju, – |
niezamężną, urodziła go |
|
|
|
|
| 15 |
ar jūsteņu nūžņauguse i mežā zam sīkstys pabuozuse, – |
ar juśtieniu nużniaŭgusia i mieżâ zam sikstys pa-bozusia, – |
i paskiem udusiła i w lesie pod korzenie zakopała, |
|
|
|
|
| 16 |
a jam tagad vajag eļnē cīst pokotu par muotis grākim, lylys mūkys juocīš!... |
a jam tagad wajag elniâ cȋjśt’ pokotu par motis grakim, łyłys mukys jôcisz!... |
a on teraz musi w piekle cierpieć pokutę, za grzechy matki, i cierpi wielkie męki!... |
|
|
|
|
| 17 |
I prosa jis tai: Ka nūīškys iz sātu, lai itū jūsteņu muotei atdūd, voi jei pīzazeis pi juos! |
I prosa jis taj: Ka nu-iszkys iz satu, łaj itu juśtieniu motiaj at-dud’, woj jej piza-ziejś pi jôs! |
I prosi go, że jak on pójdzie do domu, żeby ten pasek matce oddał, czy też ona się przyzna do niego? |
|
|
|
|
| 18 |
Vaicoj saimijnīks [saiminīks]: „Ak, bruoleit, voi ta tu mudri sprugškys [sprukšyks] nu mūku?” – |
Wajcoj sajmijniks: „Ak, brolejt, woj ta tu mudri sprugszkys nu-muku?” – |
Pyta gospodarz: „Braciszku, a czy się ty prędko uwolnisz z mąk?” |
|
|
|
|
| 19 |
A jis atsoka: „Ka nūmierss muote, tūlaik jei nūīs iz munu vītu, a es tikšu dabasūs!” |
A jis at-soka: „Ka nu-mierśś motia, tułajk jej nu-iś iz munu witu, a eś tikszu dabasus!” – |
A on odpowiada: „Jak matka umrze, wtedy ona pójdzie na moje miejsce, a ja się dostanę do nieba!” – |
|
|
|
|
| 20 |
Nūīt saimijnīks [saiminīks] iz sātu, stuosta, ka jis aizamaļdējs i mežā guļjējs [gulējs], nu i padūd tū jūsteņu muotei: |
Nu-it sajmijniks iz satu, stosta, ka jis ajzamaldiejś i mieża guljejś, nu i pa-dud’ tu juśtieniu motiaj: |
Wraca gospodarz do domu i opowiada, że zabłądził i w lesie spał i podaje ten pasek matce: |
|
|
|
|
| 21 |
„Ša tev, mām, gastiņči nu dāla!” – |
„Sza tieŭ, mam, gaśtińczi nu dała!” – |
„Masz, mamo, gościńca od syna!” – |
|
|
|
|
| 22 |
Jei nu reizi napīzazeist, ka jei tai padareja, bet piečuok pīzazynās. – |
Jej nu riejzi napiza-ziejst, ka jej taj pa-darieja, bet pieczok piza-zynas. – |
Ona zrazu się nie przyznała, że tak zrobiła, ale potem przyznała się. |
|
|
|
|
| 23 |
Kai jei pīzazyna, tai jei i nūmyra i nūguoja iz juo vītu, iz dālu, a jis otkon nūguoja iz dabasim! |
Ka jej piza-zyna, taj jej i numyra i nu-goja iz jô witu, iz dału, a jis otkon nu-goja iz dabasim! |
Skoro się przyznała, tak umarła i poszła na miejsce syna, a on znów poszedł do nieba. |
|
|
|
|