Przed przyjęciem przez Litwę chrześcijaństwa język litewski powszechnie używany był tylko w mowie, nie był zapisywany. Dopiero po przyjęciu chrztu w 1387 r. zaczęły powstawać pierwsze teksty w języku litewskim – były to pacierze tłumaczone z języka niemieckiego przez franciszkańskich mnichów przybyłych do Wilna na początku XIV wieku (Jovaišas 1999: 43Jovaišas 1999 / komentarz/comment/r /
Jovaišas, Albinas 1999. Senoji Lietuvos literatūra. Kaunas: Šviesa.
).


Pierwsza książka napisana w języku litewskim została wydana w 1547 roku, a jej autorem był Żmudzin, Marcin Mażwid (Martynas Mažvydas). Tytuł tej książki to Catechismusa prasty szadei (lit. Katekizmo prasti žodžiai - 'Proste słowa katechizmu'). Zawiera ona elementarz, krótki katechizm z pacierzem, jedenaście pieśni religijnych, łacińskie dedykacje oraz przedmowy po łacinie i po litewsku (Jackiewicz 2003: 34Jackiewicz 2003 / komentarz/comment/r /
Jackiewicz, Mieczysław 2003. Dzieje literatury litewskiej do 1917 roku. Tom 1. Warszawa: Ex Libris.
).


W latach 1795-1914 jedynym oficjalnym językiem obowiązującym na terenach Litwy był język rosyjski. Od 1864 r. do 1904 r. obowiązywał zakaz druku w języku litewskim z użyciem alfabetu łacińskiego. Aż do końca XIX wieku nie było jednolitego literackiego języka litewskiego. Różni autorzy pisali różnymi gwarami, np. Dionizy Poszka (Dionizas Poškas) pisał gwarą południowożmudzką, a Antoni Baranowski (Antanas Baranauskas) pisał gwarą wschodnioauksztocką. Chcąc ustalić jednolity język literacki wybrano jedną z litewskich gwar – kowieńską gwarę zachodnioauksztocką. Ostatecznie normy litewskiego języka literackiego ustalił Jonas Jablonskis[36przyp36 / komentarz/comment /
litewski językoznawca i tłumacz, http://lietuviukalbairliteratura.lt/jonas-jablonskis/
] w roku 1901, wydając pracę Lietuviškos kalbos gramatika ('Gramatyka litewskiej mowy'). W 1918 roku język litewski po raz pierwszy stał się oficjalnym językiem Republiki Litewskiej.[37przyp37 / komentarz/comment /
http://ualgiman.dtiltas.lt/b_k_susiformavimas.html
]