Współczesny alfabet języka litewskiego kształtował się na podstawie alfabetu łacińskiego i składa się obecnie z 32 liter. Używane są w nim takie znaki diakrytyczne jak: 

ˇ nad znakami: <č, š, ž >[31przyp31 / komentarz/comment /
w XIX wieku zostały zapożyczone od Czechów.
]
˛ pod <ą, ę, į, ų>[32przyp32 / komentarz/comment /
litery ą oraz ę jeszcze w czasach renesansu zostały przejęte od Polaków, natomiast brakujące į oraz ų zostały stworzone przez samych Litwinów.
]
makron (pozioma kreska) nad <ū>[33przyp33 / komentarz/comment /
została wprowadzona przez językoznawcę Jonasa Jablonskisa.
] oznaczająca długość
kropka nad <ė>[34przyp34 / komentarz/comment /
wprowadził ją autor pierwszej gramatyki języka litewskiego wydanej w 1653 r. - Danielius Kleinas.
] oznaczająca samogłoskę długą, wąską i napiętą.

Pisownia jest fonetyczna, z elementami pisowni historycznej – np. znaki <ą, ę, į, ų> oznaczały kiedyś nosową wymowę tych samogłosek – obecnie ich wymowa nie różni się niczym od wymowy długich [a:], [æ:], [i:], [u:], dlatego ich zapis ma znaczenie wyłącznie historyczne[35przyp35 / komentarz/comment /
http://www.lki.lt/LKI_LT/index.php?option=com_content&view=article&id=34&Itemid=34
] (Vaičiulytė-Romančuk 2006: 11Vaičiulytė-Romančuk 2006 / komentarz/comment/r /
Vaičiulytė-Romančuk, Ona 2006. Gramatyka języka litewskiego. Warszawa: Ex Libris.
).