Krótka charakterystyka typologiczna
Podobnie
jak wysokoniemieckie i inne dialekty dolnoniemieckie, przedstawiane tu
odmiany należą do języków fleksyjnych, których cechą gramatyczną jest odmiana, np. czasownika przez czas, osobę; rzeczownika przez
liczbę, przypadek, itd. W dialektach dolnoniemieckich w zdaniach
głównych przeważa szyk zdania z orzeczeniem na drugiej pozycji
(najczęściej podmiot–orzeczenie–dopełnienie, czasem
dopełnienie–orzeczenie–podmiot), podobnie jak w spokrewnionych językach
germańskich. Szyk zmienia się w zdaniach pobocznych, z tym że np.
składnia mieszanego dialektu
danziger missingsch pozwalała w na szyk
podobny do jidysz (tzn. czasownik posiłkowy poprzedza czasownik główny),
np.
wenn ich es dir werd sagen (
Łopuszańska 2008a: 190
Łopuszańska 2008a / komentarz/comment/r /
Łopuszańska, Grażyna 2008a. „Danziger Stadtsprache”, w: Marek Nekula & Verena Bauer & Albrecht Greule (red.) Deutsch in multilingualen Stadtzentren Mittel- und Osteuropas. Wien: Praesens-Verl.

).
W części
dialektów brak prefiksu
ge- w imiesłowie czasu przeszłego, np.:
hẹ is
met allã hụnã hist (dniem.),
Er ist mit allen Hunden gehetzt (niem.), 'ścigają go wszystkie psy' (
Steinke
1914: 51);
Vo frisch Luf u frisch Bodde is no kain dood bläwe (dniem.),
An frischer Luft und frischer Butter ist noch keiner gestorben (niem.), 'od świeżego powietrza i świeżego masła jeszcze nikt nie umarł' (
Laude
1995: 391), co odróżnia je od wysokoniemieckiego. Cechy tej, szeroko
występującej na całym obszarze dolnoniemieckim, nie posiada dialekt
zachodniopruski (np.
Dat kömmt, hebb ech bi mie gedacht, 'na to jeszcze przyjdzie pora, pomyślałem sobie',
Schemionek
1881: 53), opis gramatyczny publikuje Dorr
(1877: XVII-XVIII
Dorr 1877 / komentarz/comment/r /
[Dorr, Robert?] 1877. „Der plattdeutsche Dialekt der Provinz Preußen”, w: [William] Shakespeare, De lostgen Wiewer von Windsor. Liegnitz: Nehring.

). Ponadto w
zachodniopruskim, w odróżnieniu od niektórych innych dialektów
dolnoniemieckich, jako sufiks czasownika w drugiej osobie liczby mnogiej
używane jest
-en zamiast
-t (
Dorr 1877: XVII-XVIII
Dorr 1877 / komentarz/comment/r /
[Dorr, Robert?] 1877. „Der plattdeutsche Dialekt der Provinz Preußen”, w: [William] Shakespeare, De lostgen Wiewer von Windsor. Liegnitz: Nehring.

).