dolnoniemieckie dialekty - Dziedzictwo językowe Rzeczypospolitej

Systemy graficzne

Wszystkie systemy graficzne stosowane do zapisu dialektów dolnoniemieckich używanych na dzisiejszych ziemiach polskich stanowiły zmodyfikowany alfabet łaciński (również w postaci minuskuły gotyckiej). Dostrzegalne są wpływy standardowego języka górnoniemieckiego, a także bardziej zestandaryzowanych odmian języka dolnoniemieckiego z zachodnich Niemiec. Ponadto niektóre gwary zachowały się przede wszystkim w zapiskach badaczy, którzy stosowali różnorodne systemy graficzne stworzone na bazie zapisu fonetycznego i bogate w znaki diakrytyczne.

Ilustracja: Tekst dolnoniemiecki wydrukowany szryftem gotyckim (tekst pochodzi z: Shakespeare 1877: 39

Shakespeare 1877 / komentarz/comment/r /
Shakespeare, William 1877. De lostgen Wiewer von Windsor. Liegnitz: Nehring.

Kod ISO

ISO 639-3: język dolnoniemiecki - nds, plautdietsch Mennonitów - pdt; język średnio-dolno-niemiecki (wraz z lingua franca Związku Hanzeatyckiego) - gml.
standard MARC 21 Biblioteki Kongresu USA: NDS.
ISO-639-2: nds .
SIL (14 wyd. The Ethnologue): sxn; obecnie The Ethnologue: nds.

W Linguascale (klasyfikacji języków opracowanej przez L’Observatoire Linguistique) odmiany używane dawniej na obecnym terytorium Polski posiadają kilka kodów:
- 52-ACB-cg (nowomarchijska, pomorska z okolic Szczecina),
- 52-ACB-ch (większość Pomorza i Prus[2

przyp02 / komentarz/comment /
W zasadzie przyjęto polskie odpowiedniki terminów: Hochdeutsch – „(język) wysokoniemiecki”, Oberdeutsch – „(odmiany) górnoniemiecki(e)”, Mitteldeutsch – „(odmiany) środkowoniemieck(e); Niederdeutsch „(język) dolnoniemiecki”.

]),
- 52-ACB-cia (najbardziej wysunięty na wschód fragment Prus).
Ponadto dla odmian niemieckiej diaspory:
- 52-ACB-hd (plautdietsch Mennonitów),
- 52-ACB-hpa (odmiana z Espírito Santo, Brazylia).

Przypisy, załączniki i bibliografia