Systemy graficzne

Pisownia

Literacki laski wykorzystuje alfabet łaciński ze znakami diakrytycznymi.

 <ó> – czytane jak polskie [ó], czeskie [ů] (ale nie jako długa samogłoska jak w czeskim), np.: robotnicóm [robotnicum], štatów [štatuf],
jak czeskie [ch], polskie [ch]
<č> jak czeskie [č], np.: čas (zmiękczone polskie [cz])
<ć> wymowa pomiędzy polskim [ć] a czeskim [t’] (Łysohorsky 1988: 823Łysohorsky 1988: 823 / komentarz/comment/r /
Łysohorsky, Óndra 1988. Lašsko poezyja 1931-1977. Köln: Böhlau Verlag.

), np.: ćeło 'ciało', czes. tělo
jak polskie [dź], np.: budź
jak dźwięk pomiędzy polskim [dź], a czeskim [d’], np.: dźura (Łysohorsky 1988: 823Łysohorsky 1988: 823 / komentarz/comment/r /
Łysohorsky, Óndra 1988. Lašsko poezyja 1931-1977. Köln: Böhlau Verlag.

)
<ě> jak polskie [ie] po spółgłoskach, czeskie [ě], np.: kěry
<é> jak polskie [i] po [č, ć, dź, š, ž, ň, l’, j]  albo jak polskie [y] po pozostałych spółgłoskach, np.: chćéł  [chćił], dźéń [dźiń], oswobodzéno [oswobodzyno], zém [zym] (Hannan 1996b: 735Hannan 1996b: 735 / komentarz/comment/r /
Hannan, Kevin 1996b. „The Lachian Literary Language of Óndra Łysohorsky“, w: Michael M. Naydan (red.) The Slavic and East European Journal 40/4. American Association of Teachers of Slavic and East European Languages of the US, s. 726–743.

),
jak czeskie [h], polskie g, np.: głos
czytane jak [i] po [b, p, m, w], np.: mjéł  [mił], pjéna [pina]
oraz <ł> jak w języku polskim, przy czym [ł] brzmi podobnie do [u], np.: hroł [hrou] (Hannan 1996b: 735Hannan 1996b: 735 / komentarz/comment/r /
Hannan, Kevin 1996b. „The Lachian Literary Language of Óndra Łysohorsky“, w: Michael M. Naydan (red.) The Slavic and East European Journal 40/4. American Association of Teachers of Slavic and East European Languages of the US, s. 726–743.

)
<ň> jak czeskie [ň ]lub jak polskie [ń], np.: dłaň
<ř> jak czeskie [ř], polskie [rz], np.: řezać
<š>, <ž> jak czeskie [š, ž], polskie [sz, ż], np.: šarpać, žebrok
<ś>, <ź> jak polskie [ś, ź], twardsze, np.: śiwy, źima
jak polskie [w], czeskie [v]
(Duličenko 2002: 288Duliczenko 2002: 288 / komentarz/comment/r /
Дуличенко, Александр Д. [Duličenko] 2002. „Lachisch“, w: M. Okuka (red.): Lexikon der Sprachen des europäischen Ostens. Klagenfurt: Alpen-Adria-Universität Klagenfurt, s 287-290.

).
Ponadto zastępowane jest przez <é> przed spółgłoskami nosowymi (wymawianym jak [y] po twardych spółgłoskach oraz jak [i] po miękkich spółgłoskach), np.: ohéń [ohɨn’]: 'ogień' (Hannan 1996b: 735Hannan 1996b: 735 / komentarz/comment/r /
Hannan, Kevin 1996b. „The Lachian Literary Language of Óndra Łysohorsky“, w: Michael M. Naydan (red.) The Slavic and East European Journal 40/4. American Association of Teachers of Slavic and East European Languages of the US, s. 726–743.

).
Przed spółgłoskami nosowymi zmienia się w <ó>: wagóny (Hannan 1996b: 736Hannan 1996b: 736 / komentarz/comment/r /
Hannan, Kevin 1996b. „The Lachian Literary Language of Óndra Łysohorsky“, w: Michael M. Naydan (red.) The Slavic and East European Journal 40/4. American Association of Teachers of Slavic and East European Languages of the US, s. 726–743.

).
W sylabach akcentowanych i przedakcentowych [i] zmiękcza poprzedzające je [k]: Beskidy [besk’idy]; w sylabach następujących po akcencie oraz pozostałych sylabach nieakcentowanych, po [k] miejsce [i] zajmuje [y]: Beskyd [beskɨd] (Hannan 1996b: 736Hannan 1996b: 736 / komentarz/comment/r /
Hannan, Kevin 1996b. „The Lachian Literary Language of Óndra Łysohorsky“, w: Michael M. Naydan (red.) The Slavic and East European Journal 40/4. American Association of Teachers of Slavic and East European Languages of the US, s. 726–743.

).